Świętokrzyskie Kazania Radiowe. 2 Niedziela Wielkiego Postu

Góra w opisach biblijnych jest miejscem ważnych spotkań człowieka z Bogiem. To na nich Bóg objawia siebie oraz przekazuje ważne prawdy. Dzisiejszy opis ewangeliczny Przemienienia Pańskiego, którego tradycja chrześcijańska wiąże z Górą Tabor, św. Mateusz umiejscawia pomiędzy dwoma zapowiedziami dotyczącymi męki i śmierci Chrystusa. Zapowiedzi odnoszące się do Chrystusa równocześnie wskazują podobną drogę Jego uczniom. To doświadczenie jest niejako weryfikacją naszego chrześcijańskiego powołania. Czy potrafimy więc dostrzec obecność Boga na naszych życiowych Taborach i Golgotach? Czy chcemy się z Nim spotkać w doświadczeniu radości, ale także i w cierpieniu? Bez spotkania się z Jezusem na Taborze, trudno spostrzec Go na Golgocie …

Droga chrześcijańskiego nawrócenia to oczyszczenie naszego serca z nieuporządkowanych przywiązań, przede wszystkim to naśladowanie Jezusa, pójście za Bożym wezwaniem. Bóg powołuje człowieka w chwilach, które po ludzku są dla niego najmniej korzystne. Nieraz wydaje się nam, iż Boże wezwanie dokonuje się w blasku fleszy i przy świecących jupiterach. W rzeczywistości jest zupełnie inaczej. Doświadczył tego Abraham, gdy w sędziwym wieku był wezwany przez Boga, by opuścić ziemię rodzinną. Będąc bezdzietnym trudno mu było także, uwierzyć Bogu zapowiadającemu mu liczne potomstwo. Abraham zbliżył się najbardziej do Boga, gdy jego wiara została poddana próbie, gdy wytrwał w tym doświadczeniu i gdy poszedł za Bożym głosem.

Nie ma takiego momentu w naszym życiu, w którym Jezus nie wzywałby nas do pójścia za sobą. Także wówczas, gdy leżymy unieruchomieni w hospicyjnym łóżku, lub gdy brakuje nam sił w opiece przy chorym. Doświadczając obecności Boga, pragniemy podążyć za Nim. Podobnie jak apostołowie widzimy Go uzdrawiającego i wyrzucającego złe duchy. Jezus jednak na tym nie poprzestaje. Formuje dalej swoich uczniów. I wprowadza ich w doświadczenie swojego opuszczenia. Prosi nas, byśmy z Nim byli w Jego samotności, cierpieniu i przy jego śmierci.(….)

Siostry i Bracia!

Nie od razu potrafimy być z Jezusem Opuszczonym. Potrzebujemy nieraz wiele czasu. Piotr długo nie rozumiał zapowiedzi męki i śmierci Chrystusa. Trzy razy ją słyszał. Chociaż wyznał wiarę w Jezusa, jako Syna Bożego, równocześnie buntował się wobec wizji cierpiącego Mesjasza. Jezus widząc, jak opornego serca są jego uczniowie, wziął trójkę z nich i zabrał ich na górę, na której wobec nich został przemieniony.

Na Taborze – bo o tej górze chcemy dzisiaj szczególnie mówić – widzimy „jaśniejącego” Chrystusa. Czytamy w Ewangelii, iż: „ Jego twarz zajaśniała jak słońce”. Trzeba dobrze zrozumieć, czym jest ta jasność. U Mateusza czasownik „jaśnieć” nie odnosi się tylko do zewnętrznego wyglądu; oznacza także blask pochodzenia duchowego. Owa jasność wskazuje na wewnętrzną przemianę. Przemiana ta odnosi się do całego życia. Na wielu obrazach religijnych widzimy aureolę wokół głowy Jezusa; również Maryja i święci obdarzeni są przez malarzy podobnym znakiem. Aureole są zewnętrznymi znakami ich wewnętrznej „jasności”. Nieraz zdarza się, gdy ciało chorego starzeję się i obumiera, jego wnętrze zaczyna coraz bardziej promienieć, światłem Chrystusa. (…)

Siostry i Bracia !

                Podobnie jak kiedyś na Tabor, Jezus zabrał apostołów, również i dzisiaj zabiera nas – uczestników Eucharystii. Dajmy się poprowadzić przez Niego. Jezus jaśniej wobec nas – w Eucharystii! Zawołajmy ze św. Piotrem: „ Panie, dobrze, ze tu jesteśmy”!

Momentem przełomowym w ewangelicznym opisie Przemienienia Pańskiego, poprzedzonym św. Mateusza wyrażeniem „ i oto”, było pojawienie się Mojżesza oraz Eljasza rozmawiających z Chrystusem. Za każdym razem, kiedy autor pierwszej Ewangelii przywołuje wyrażenie „ i oto” oznajmia o ważnym wydarzeniu zależnym od Boga. Przez to zdarzenie Bóg ma coś ważnego do oznajmienia człowiekowi. Mojżesz i Eljasz są przedstawicielami starotestamentalnego Prawa oraz Proroków. W scenie rozmawiających z Chrystusem Mojżesza i Eljasza możemy dostrzec trzy ważne momenty chrześcijańskiego życia. Z doświadczenia duchowego spotkania z Chrystusem rodzi się u modlącego pragnienie wypełnienia jego słów oraz głoszenia ich. Wypełnienie słów Boga to Prawo symbolizowane w osobie Mojżesza, który otrzymał na Górze Synaj kamienne tablice Dekalogu. Zaś głoszenie słów Boga to droga Proroków, których przedstawicielem jest Eliasz. Potwierdzeniem ważności przyjęcia słów Boga, posłuszeństwa wobec nich, jest głos Ojca skierowany do Jezusa: „ Ten jest mój syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. Zwróćmy uwagę, iż podobnym wezwaniem kończy się Kazanie na Górze: „ Każdego, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale”., czytamy u Mateusza w 7 rozdziale. Przyjęcie słów Boga i posłuszeństwo im jest więc decydujące w życiu człowieka. Gdy Szymon wyznaje wiarę w Jezusa, jako Mesjasza słyszy, że jest Piotrem – Skałą. Żyjąc słowem Boga stajemy się i my „ skałą”, której doświadczenia życiowe nie są w stanie zniszczyć. (…)

12 marca 2017 r.                                                                            Ks. Wojciech Bartoszek

Kazanie pochodzi z publikacji jubileuszowej: 30 Świętokrzyskie Kazania Radiowe, 2018 ( str. 90 – 93 ).  Książka do nabycia; Parafia Św. Krzyża w Warszawie, ul. Krakowskie Przedmieście 3, [email protected], tel. 22 826 89 10.

Wybór i przygotowanie MB.

Za tydzień kolejne kazanie radiowe na 3 niedzielę Wielkiego Postu na podstawie publikacji archiwalnych  Świętokrzyskich Kazań Radiowych.

Fot. www.swkrzyz.pl (parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem Św. Krzyża w Warszawie).