Czy puste kościoły w czasie pandemii to zapowiedź przyszłości chrześcijaństwa?

Fragment wstępu

[…] Żadna „nowa ewangelizacja” nie przyniesie owoców, jeśli nie będzie poprzedzona „preewangelizacją” w postaci systematycznej pieczy o duchową kulturę jednostek i społeczeństw. Chodzi o odwrót od powierzchownego, konformistycznego życia (tak jak „się żyje” w świecie) ku kulturze „duchowego rozróżniania”, do odpowiedzialności za siebie i za innych, za wspólne środowisko życia. Przypowieść Jezusa o siewcy mówi jasno: ziarno Ewangelii potrzebuje dobrej gleby, narodziny i wzrost wiary następują na określonym biotopie. Na mieliźnie, na skale i wśród chwastów ziarno nie zapuści korzeni.

Z tego powodu bardzo cenię jako awangardę przyszłej służby Kościołowi i społeczeństwu „duszpasterstwo kategorialne”, czyli służbę kapelanów w szpitalach, w wojsku, w więzieniach i na uniwersytetach. Nie odgrywają oni roli klasycznych misjonarzy i nie są tam tylko dla „owiec ze swojego stada”. Są tam dla wszystkich. Każdy człowiek ma jakiś duchowy wymiar swojej osobowości, każdy człowiek w jakiś sposób zastanawia się nad sensem własnego życia – i potrzebuje kogoś, z kim może swobodnie (bez próby manipulacji) i otwarcie o tych rzeczach rozmawiać, dzielić się nimi. Jeśli Kościół będzie istniał tylko dla swoich członków, a nie dla wszystkich, społeczeństwo nigdy nie potraktuje go poważnie. […]

W tej książce kazań i refleksji prezentuję teraz czytelnikom owoce przedziwnej wiosny 2020 roku. […]

Tomáš Halik „Czas pustych kościołów”, przekład Tomasz Maćkowiak, Wydawnictwo WAM 2020
Dziękujemy Wydawnictwu WAM za udostępnienie cytowanych fragmentów