Dobra książka: Grzegorz Ryś, "Stało się Słowo" (4)

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie (Mt 11,28–30).

To Ewangelia dla tych, którzy chcą poważnie traktować swoją wiarę. Kluczem do jej zrozumienia jest pytanie: czym utrudzeni i czym obciążeni są ci, których Chrystus woła do siebie? Mogłoby się wydawać, że takich ciężarów jest wiele. Może Jezus mówi o pracy, chorobie, żalu z powodu śmierci kogoś bliskiego? Jesteśmy skłonni bardzo wiele rzeczy wymienić jako te, które nas trudzą i obciążają. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że Jezus mówił do ludzi, którzy byli utrudzeni i obciążeni religią.
Religia może się stać dla człowieka jarzmem. Kiedy apostołowie zebrali się w Jerozolimie na spotkanie, które nazywamy Soborem Jerozolimskim (zob. Dz 15), debatowali nad tym, czy nowych chrześcijan, którzy się nawrócili z pogaństwa, należy przymusić do zachowywania Prawa Mojżeszowego. Piotr stwierdził, że idea nakładania Prawa na tych, którzy przychodzą z pogaństwa, jest wystawianiem Boga na próbę. I co więcej: nakładaniem na nich jarzma, którego „ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać”.

Kiedy religia staje się jarzmem? Na przykład wtedy – takie było doświadczenie Piotra i apostołów – kiedy zostaje zredukowana do prawa. I to prawa tak drobiazgowego, jak to tylko możliwe. Żydzi mieli blisko czterysta przepisów określających każdy krok, przewidujących każdą ewentualność. Taka religia staje się ciężarem także dlatego, że jest przeżywana jako coś zewnętrznego i nałożonego na człowieka.

Grzegorz Ryś, „Stało się Słowo”, Wydawnictwo W drodze, 2012
Dziękujemy Wydawnictwu W drodze za udostępnienie wybranych fragmentów