„Przygotować się do wojny z Polską”

Rozdział „Przygotować się do wojny z Polską”

Obietnica „bezwzględnego zniszczenia burżuazyjnej Polski” pojawiła się w przemówieniach Trockiego w styczniu. Wtedy też rozpoczęto opracowanie strategii wojny z Rzeczypospolitą. „Plan operacyjny kampanii przeciwko białej Polsce […] rodził się z ogromnym wysiłkiem.

Poprzedziło go przestudiowanie wariantów południowego i północnego kierunku”3. Żołnierzem (w Armii Czerwonej nie było stopni oficerskich), który analizował wspomniane przez Kamieniewa warianty, a jednocześnie podpisał się pod planem jako jego autor, był szef Zarządu Operacyjnego Sztabu Polowego Armii Czerwonej, Borys Szaposznikow.

Szaposznikow opierał się na wnioskach z wojen 1813 i 1831 roku. Wówczas decydujące uderzenie armii rosyjskich poszło po linii Mińsk – Warszawa – Berlin. W 1813 roku wojska rosyjskie zatrzymały się dopiero w Paryżu. O podobnym wyczynie musiał marzyć Lew Trocki – w końcu marsz na Zachód był wpisany w ideę rewolucji. […]

W dniu 19 lutego plan, któremu nadano kryptonim „Wisła”, był gotowy, lecz musiał poczekać jeszcze dwa miesiące na akceptację Komitetu Centralnego. Zanim ta nadeszła, Aleksander Jegorow, pogromca Denikina, i jego polityczne alter ego Józef Stalin zaprotestowali przeciw zepchnięciu ich na margines wojny. Jegorow zażądał sprecyzowania zadań Frontu Zachodniego. Dowiedział się, że po opanowaniu Mińska oba fronty ruszą w głąb Polski. Jako doświadczony oficer odczytał tę informację właściwie – jego front miał odegrać w planach Szaposznikowa rolę pomocniczą. I nic nie zapowiadało, że się to zmieni. Nie pomogła nawet decyzja przydzielenia Jegorowowi armii konnej Siemiona Budionnego. Zrodziło się natomiast zarzewie konfliktu, który – systematycznie podlewany ambicją – wpłynął na wynik nadchodzącej kampanii.

[…]

Rosyjskie przygotowania wojenne nie uszły uwagi polskim stacjom nasłuchowym. Tak więc Sztab Generalny dobrze wiedział o napływających na front jednostkach. Według raportów przez trzy pierwsze miesiące 1920 roku pojawiło się na froncie zachodnim 34 brygady piechoty i 3 brygady kawalerii. Piłsudski zyskiwał pewność co do prawdziwych zamiarów Lenina.

W cytowanych fragmentach nie uwzględniono przypisów

Kacper Śledziński, „Wojna polsko-bolszewicka. Konflikt który zmienił bieg historii”, wydawnictwo Znak Horyzont, 2020

Dziękujemy wydawnictwu Znak za udostępnienie wybranych fragmentów