Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Czwartek, 28 marca. Imieniny: Anieli, Kasrota, Soni
14/07/2018 - 14:30

Gdy uczyniła nad nim znak krzyża, narzędzie tortur rozpadło się w rękach kata

Przykład życia i męczeńska śmierć św. Katarzyny z Aleksandrii na przestrzeni lat wzbudzała nie tylko podziw i uznanie wierzących, ale również oddziaływał inspirująco na kształt życia religijnego poszczególnych osób i wspólnot. Dlatego też św. Katarzyna znalazła swoje miejsce wśród Czternastu świętych Wspomożycieli, do których uciekano się w cierpieniu i trudnościach życia.

św. Katarzyna Aleksandryjska
Św. Katarzynie Aleksandryjskiej przypisywano wyjątkowo skuteczne orędownictwo w bólu głowy i gardła, co wiąże się ze sposobem jej śmierci oraz głoszeniem Dobrej Nowiny. Jej kult popularny w średniowieczu bardzo mocno oddziaływał na ziemiach Polskich. Fundowano ku jej czi wiele kościołów, oddawano w jej opiekę miasta. Dlatego też do dziś w heraldyce miejskiej bardzo wiele nawiązań do atrybutów św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Jej czcicielem był król Kazimierz Wielki, który fundując kościoły powierzał je świętej z pierwszych wieków chrześcijaństwa – w tym pierwotny grybowski. 

Nawracała pogan mową i świadectwem życia. Życie świętej z Aleksandrii

Przekazy dotyczące życia św. Katarzyny Aleksandryjskiej znane są głownie z tradycji i legend. Najstarszymi tekstami biograficznymi jest greckie Passio (VI/VII w.) oraz Passio Ecaterinae virginis Dei (VIII/IX w.), powstałe w opactwie Claromonte di Monaco. Historycznym potwierdzeniem jej istnienia są dwa świadectwa z IV w.: św. Rufina i Euzebiusza z Cezarei. W rzymskich katakumbach św. Cyriaka odkryto freski z przełomu V/VI w. Przedstawiają one postać Maryi z dwiema dziewicami. Pod jedną z nich znajduje się podpis: sancta Catharina.

Według Passio Catherinae [aut. mnicha Symeona Metafrastesa (IX/X w.)] Katarzyna urodziła się ok. 260/294 r. w Aleksandrii (Egipt) w pogańskiej, zamożnej rodzinie. Według innych podań pochodziła z królewskiego rodu. Była starannie wykształcona. Słynęła z inteligencji, wybitnych zdolności i urody. O jej względy miał zabiegać sam cesarz rzymski. Katarzyna jednak pragnęła, by każdy z pretendentów do jej ręki był od niej bardziej urodziwy i bogaty.

Żaden z zalotników nie sprostał tym wymaganiom. W tej sytuacji matka zaprowadziła Katarzynę do mnicha, słynącego z mądrości. Pod wpływem nauki pustelnika głoszącego Ewangelię obie kobiety zostały chrześcijankami. Na chrzcie św. córka otrzymała imię Katarzyna (z gr. katharos Ekatherine – Aikatherine, łac. Catharina), tzn. czysta, bez skazy. Jeszcze przed chrztem Katarzynie miała ukazać się Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Przyszła Męczennica postanowiła oddać swoje życie Najwyższemu Oblubieńcowi i przyrzekła dozgonną czystość. Dlatego też określa się ją jako „Dziewica i Męczennica”, bądź po staropolsku „Panna”.

W latach życia św. Katarzyny ówczesna Aleksandria leżała na terenie prowincji podlegającej bezpośrednio Cesarstwu Rzymskiemu, gdzie rządy sprawował Dioklecjan (284-305). W 304 r. cesarz wydał edykt który nakazał wszystkim mieszkańcom Imperium, pod groźbą śmierci, składanie ofiar (kadzenia) bóstwom cesarskim. Gdy przymuszono Katarzynę by złożyła ofiarę ta sprzeciwiła się, wyznała wiarę i interweniowała na rzecz chrześcijańskich mieszkańców. W tym właśnie czasie – według legend – cesarz zapałał do niej miłością, którą odrzuciła.

Jej twierdzenie, że pogańscy bogowie są ułudą, skłoniło rządcę Maksencjusza do wezwania na swój dwór pięćdziesięciu najwybitniejszych mędrców by przekonali publicznie Katarzynę o fałszywości Jej twierdzeń. W dyspucie mędrcy nawrócili się na chrześcijaństwo. Rozgniewany cesarz nakazał uwięzienie Katarzyny, morzenie ją głodem i biczowanie by wyparła się Chrystusa. Katarzyna w więzieniu dysputami i świadectwem życia nawracała pogan.

Gdy przed sądem odmówiła wyparcia się wiary, została skazana na tortury i śmierć. Maksencjusz nakazał przygotować najeżone ostrzami, zębate, śmiercionośne koło, które puszczone w ruch miało rozszarpać jej ciało. Łamanie kołem nie przyniosło rezultatu, bo gdy Katarzyna uczyniła nad nim znak krzyża, rozpadło się w rękach kata. Wówczas ścięto ją mieczem oraz wszystkich, którzy przyglądając się jej torturom zostali chrześcijanami.

Śmierć Katarzyny nastąpiła 25 listopada 307/312 r. Relikwie męczennicy z Aleksandrii zostały – według legend – przeniesione przez aniołów na górę Synaj, co prawdopodobnie dotyczy przeniesienia jej relikwii do Kościoła NMP na Synaju w czasie arabskich najazdów na Egipt w VII w.







Dziękujemy za przesłanie błędu