Konferencje ks. P. Pawlukiewicza: Do świętości często prowadzi zawiła ścieżka

Poniżej przedstawiamy Państwu cytat pochodzący z książki „Bóg dobry aż tak? O Bożym miłosierdziu myśli kilka”. Zachęcamy do lektury.

„Wielką tajemnica jest, to, że do świętości prowadzi często nie szeroka autostrada tak zwanego porządnego życia, ale zawiła ścieżka, która wiedzie niekiedy przez duchowe rowy, pola i bezdroża. Do końca nigdy chyba nie zrozumiemy, dlaczego Bóg dopuszcza do tego, by człowieka niekiedy dosłownie sparaliżowała świadomość własnej grzeszności. Wtedy wątpimy już we wszystko, w naszym mniemaniu bramy piekła otwierają się na oścież, leżymy zupełnie rozłożeni na łopatki i nie możemy z siebie wydobyć nawet najcichszego szeptu modlitwy. Może ktoś, kto czyta te słowa, bliski jest takiego stanu rozpaczy. Bo znów się stało, znów wróciło, znów upadek. I już żadnej nadziei. Leżymy jak sparaliżowani.

Warto sobie przypomnieć wtedy biblijną historię człowieka, którego przyjaciele przez otwór w dachu spuścili do stóp Jezusa. Leżał jak kłoda drewna. (…) Ten sparaliżowany nie mówił nic, lecz Jezus wiedział, o co chodzi. Powiedział tylko „Weź swoje łoże i chodź”. Do tej pory łoże jakby panowało na nim. Był do niego przykuty. To właśnie łoże go „niosło”, ale teraz Jezus mu mówi mu niejako: „To Ty zapanuj nad łożem! Nie zostawiaj go, nie odrzucaj, tylko weź pod pachę i idź!”. Tak jest i w naszym życiu. Pokusy, jak to łoże, pozostaną w tobie, ale to nie one będą cię niosły, ale ty je poniesiesz.”

(Fragment pochodzi z książki pt. „Bóg dobry aż tak? O Bożym miłosierdziu myśli kilka”, Oficyna Wydawnicza „Liberton”, Warszawa 2000)

(P)