Urodziny Kościoła, czyli Zesłanie na dobry początek

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.” (Dz 2,1-4) Po Wniebowstąpieniu, Apostołowie i Maryja trwali na modlitwie oczekując obietnicy Ojca, o której Jezus mówił przed swoim odejściem. Pewnie nie wiedzieli dokładnie czego i kogo się spodziewać. Ale czuwali.
Do tej pory, choć widzieli cuda i znaki, choć przebywali ze Zmartwychwstałym – nie mieli odwagi, by mówić o Nim otwarcie, by publicznie, wobec wszystkich głosić Ewangelię. To właśnie Duch Święty jest bowiem „sprawcą wszelkiego działania i chcenia”, to On daje życie Kościołowi, tworzy wspólnotę, stwarza jedność między członkami Ciała Chrystusowego. Duch jest „Mocą działającą”, bez Niego nie bylibyśmy w stanie wierzyć, modlić się. Tylko dzięki Jego prowadzeniu możemy wzrastać jako chrześcijanie, On jest dawcą koniecznych nam na tej drodze darów. To Duch Święty pozwala nam poznawać Jezusa i daje zrozumienie Bożego słowa, poucza i tłumaczy tajemnice wiary. To On prowadzi i kieruje Kościołem – do końca czasu.
Z niewiadomych względów, Duch Boży wydaje się najczęściej „pomijaną” Osobą Trójcy Świętej. A przecież, jak pisze św. Paweł – „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus.” (1 Kor 12,3) Nie byłoby chrześcijaństwa, nie byłoby Kościoła – bez Ducha! Czytając Pismo Święte nietrudno zauważyć Jego odwieczną obecność: to On unosił się nad wodami podczas stwarzania świata i On przemawiał do patriarchów i proroków. Bóg Ojciec, Syn i Duch żyją odwiecznie, razem. „Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków” – wyznajemy w Credo.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, zwana potocznie, ze względu na porę roku, Zielonymi Świątkami, jest świętem ruchomym, ale zawsze przypada w niedzielę; w poniedziałek natomiast (od 1971 r.) – obchodzimy święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła. Podobnie jak w wigilię Wielkiej Nocy, przed uroczystością Zesłania Ducha – Kościół gromadzi się na modlitwie i woła o przyjścia Pocieszyciela. W niektórych miejscach, tego wieczoru udziela się sakramentu bierzmowania.
Warto spędzić ten wieczór, tę wigilię, na modlitwie, wraz z Apostołami i Matką Najświętszą, z Kościołem. Jedną z najstarszych pieśni do Ducha Świętego, jest znany nam z pewnością Hymn z IX w., zaczynający się słowami: „ O Stworzycielu, Duchu, przyjdź” (za pobożne, publiczne odmówienie go w tę uroczystość, można otrzymać odpust zupełny). Często, śpiewa się także średniowieczną sekwencję – „Przybądź, Duchu Święty”, a w niektórych kościołach praktykuje Nowennę do Ducha Świętego wprowadzoną przez papieża Leona XIII i odmawia litanię do Niego skierowaną. Czcili Go i układali do Niego własne modlitwy liczni święci i błogosławieni.


Modlitwa św. Augustyna
Bądź mym oddechem Duchu Święty, ażebym rozważał to co święte;
bądź moją siłą Duchu Święty,  ażebym czynił to, co święte;
bądź mym pragnieniem Duchu Święty, ażebym ukochał to co święte;
bądź moją mocą Duchu Święty,  ażebym strzegł tego co święte;
strzeż mnie od złego Duchu Święty,  ażebym nie stracił tego co święte. Amen.

Modlitwa o siedem darów Ducha Świętego
Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne; daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione na ile tylko jest to możliwe dla nieudolności ludzkiej; daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga, a gardził marnościami tego świata; daj mi dar rady, abym ostrożnie postępował wśród niebezpieczeństw życia doczesnego i spełniał wolę Bożą; daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela i znosił prześladowania, na które mógłbym być wystawiony; daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w rozmyślaniu, w modlitwie i w tym wszystkim, co się odnosi do służby Bożej; daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jedynie dla miłości Twojej. Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał, i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości. Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania, abym żył po chrześcijańsku i umarł śmiercią świątobliwą. Amen.

Anna Wojna