Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Piątek, 29 marca. Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona
16/04/2022 - 14:05

Wielka Sobota to czas wyciszenia. Kapłani w kościołach święcą pokarmy

Cisza i pustka ogarnia świat, bo Jezus został pogrzebany. Wydaje się, że wszystko się zakończyło i to w dodatku nie tak jak Apostołowie i uczniowie to sobie wyobrażali. Czekali na tryumfalne zdobycie królestwa i jego splendor, a tu nagle ich Król leży teraz zabity w grobie. Wielka Sobota to dzień na prawdziwe zatrzymanie się, tak jak to czynimy w żałobie, po śmierci kogoś bliskiego.

Świąteczne przygotowania w domach nie zwalniają, bo są konieczne do tego, by jutro doświadczyć choćby odrobinę wielkanocnej radości z rodziną. Dzisiaj od samego rana w kościołach trwa adoracja Jezusa Chrystusa złożonego do symbolicznego grobu, przy którym czuwają strażacy i ministranci. Wierni święcą pokarmy, które będą spożywać podczas śniadania wielkanocnego. Jest to czas skupienia, wyciszenia i oczekiwania na zmartwychwstanie Jezusa.

Zobacz też W Wielką Sobotę święcenie pokarmów. O której godzinie w krynickich parafiach?

Dzisiaj kapłani święcą w kościołach pokarmy. Jednak nie to stanowi istotę tego dnia. Zwyczaj święcenia pokarmów jest elementem pobożności ludowej, która również pozwala doświadczyć Bożej obecności.

W ciągu wieków Wielka Sobota zmieniała swój charakter. Od przełomu III i IV wieku była ważnym dniem postu i modlitwy, który przygotowywał katechumenów do przyjęcia trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrztu, bierzmowania i pierwszej Komunii św. W Rzymie uznano, że Noc Paschalna jest najlepszym dniem w roku na udzielanie tychże sakramentów.

Początkowo Wigilia Paschalna była celebrowana w nocy, tak aby mogła zakończyć się tuż przed świtem niedzielnym. Było to prawdziwe czuwanie na cześć Pana i oczekiwanie na Jego zmartwychwstanie. Z czasem jednak, z różnych powodów, zaczęto ją przesuwać na wcześniejsze godziny. W VI wieku ze względu na praktykę udzielania chrztu dzieciom, rozpoczęcie Wigilii przesuwano najpierw na wczesne godziny wieczorne, a potem nawet popołudniowe w sobotę.

Dzięki staraniom ruchu liturgicznego, papież Pius XII już w 1951 r. zezwolił na to, by Wigilię Paschalną celebrować w nocy z soboty na niedzielę (zostawiając kapłanom wybór pory celebracji). W 1955 roku zdecydował, że od kolejnego roku wszędzie ma być obchodzona na ten sposób. Co ciekawe, kapłan w trakcie liturgii zmieniał kolor szat liturgicznych z fioletowego na biały i był to znak dla wiernych, że kończy się Wielki Post i czuwanie wielkosobotnie, a rozpoczyna się już msza wielkanocna.

W Kościele jest obecny Pan Jezus, który na nas oczekuje i to nie tylko w Wielką Sobotę. Niektórzy mogą zastanawiać się nad tym, czym wypełnić czas nawiedzenia Grobu Pańskiego. Czy tylko podziwiać dekorację albo strażaków, harcerzy czy ministrantów pełniących straż przy Grobie Pańskim? Oglądanie Grobu Pańskiego nie może zastąpić prawdziwej modlitwy i wewnętrznej zadumy nad tajemnicą śmierci Chrystusa. Nawiedzając kościół, powinniśmy pamiętać zwłaszcza o tym aspekcie duchowym – spotkaniu z Chrystusem w cichej modlitwie. Niestety, czasem trudno w Wielką Sobotę w kościele o dłuższy moment ciszy, bo nieustannie wymieniają się ludzie, przychodzący na poświęcenie pokarmów.

Zobacz też Dzisiaj wspominamy mękę i śmierć Jezusa na krzyżu. Obowiązuje post ścisły

Cisza i zatrzymanie się w codziennym biegu są najbardziej właściwe dla Wielkiej Soboty. Nawet w celebracjach liturgicznych jest to widoczne. Jest to drugi dzień bez Mszy św. Zostaje znacznie ograniczone udzielanie pozostałych sakramentów. Wysłuchuje się jedynie spowiedzi grzeszników i zaopatruje się umierających namaszczeniem chorych oraz Komunią św. w formie Wiatyku. Ten dzień ma służyć wewnętrznemu wyciszeniu i bezpośredniemu przygotowaniu do Wielkanocy. Jest to czas oczekiwania i trwania wraz z Maryją przy grobie Chrystusa.

Wigilia Paschalna jest sercem całego roku liturgicznego i wszystkich innych świąt. W tę najświętszą noc, w której nasz Pan Jezus Chrystus przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa wszystkich wierzących, by zebrali się na wspólne czuwanie i modlitwę.

Nocne czuwanie składa się z czterech części. Pierwsza to liturgia światła. Zazwyczaj po zmroku, poza kościołem, rozpala się ogień i błogosławi się go, aby zapalić od niego paschał – dużą woskową świecę – symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Następnie w procesji paschał zostanie wniesiony do ogarniętego mrokiem kościoła, aby od jednego nikłego płomienia stopniowo rozświetlić jego wnętrze. Następnie kapłani odśpiewają Exultet, czyli Orędzie paschalne, w którym uwielbia się Boga za tę Świętą Noc i cud Zmartwychwstania Jezusa.

Druga część Wigilii to rozbudowana liturgia słowa. Niegdyś dziewięć czytań było przeznaczone dla wiernych oczekujących na powrót katechumenów, którzy w tym czasie przyjmowali chrzest w baptysterium. Obecnie siedem wybranych czytań ze Starego Testamentu, fragment z Listu św. Pawła do Rzymian oraz Ewangelii wg św. Mateusza o Zmartwychwstaniu Jezusa, zapraszają nas do przejścia najważniejszych wydarzeń historii zbawienia. Czytania mówią o wspaniałym dziele stworzenia i jeszcze wspanialszym dziele odkupienia, o cudownym stworzeniu człowieka i jeszcze cudowniejszym odkupieniu go w Chrystusie. Pomiędzy czytaniami śpiewa się psalmy i pieśni ze Starego Testamentu, a kapłan odmawia modlitwy, aby podkreślić, że ta część liturgii nie jest tylko biernym słuchaniem, lecz odkrywaniem współcześnie przez wszystkich, podobnych cudów Bożego działania w życiu osobistym. W tej części również zabrzmi uroczysty śpiew „Chwała na wysokości Bogu” i zwycięski okrzyk „Alleluja” na cześć Chrystusa.

Zobacz też Naturalne sposoby barwienia jajek. Zobacz, jak uzyskać piękne kolory

Trzecia część celebracji to liturgia chrzcielna. Wspomnienie chrztu jest bardzo ważne tej nocy. Przez misterium paschalne, to znaczy przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zostaliśmy odkupieni. W chwili chrztu świętego na każdym człowieku spełnia się ta tajemnica pogrzebania z Chrystusem w Jego śmierci i powstania z Nim do nowego życia.

Czwarta część to liturgia eucharystyczna. Stanowi ona szczyt celebracji i źródło życia chrześcijańskiego. To właśnie w niej prawdziwie jednoczymy się z Chrystusem Zmartwychwstałym przez przyjęcie Komunii św. ([email protected] Fot. Ilustracyjna arch. Sadeczanin.info)







Dziękujemy za przesłanie błędu