Wspomnienie - Krzysztof Penderecki, fragment wywiadu

Fragment wywiadu z Krzysztofem Pendereckim, źródło: https://culture.pl/pl/artykul/krzysztof-penderecki-ormianska-babcia-i-wplyw-bacha-wywiad

(...)

Proszę wymienić kilka dzieł, bez których dzisiejsza muzyka byłaby całkiem inna. Takich, które odmieniły samą muzykę lub nasz stosunek do niej.

Krzysztof Penderecki: Pozwoli pan, że przywołam kompozytorów, a nie utwory.

Świetnie.

KP: Beethoven. Dla mnie był on zawsze i pozostaje do tej pory bardzo ważnym kompozytorem, choć sam nie piszę w jego stylu czy estetyce. Ale uważam Beethovena – i w ogóle muzykę niemiecką – za najważniejszy etap w mojej twórczości. Studiowałem niemieckie utwory, ich polifonię, i to odmieniło moją muzyczną biografię.

Beethoven jako autor symfonii czy, powiedzmy, jego późne kwartety?

KP: Symfonii. Późne kwartety oczywiście są absolutnie genialne, ale zainteresowałem się nimi dopiero z czasem, a nie we wczesnych latach twórczości, gdy byłem studentem i potem młodym kompozytorem. Możliwe, że wówczas nawet ich nie rozumiałem.

A więc Beethoven. A kto jeszcze?

KP:Oczywiście Bach. I nie tylko on. Na przykład Debussy, Ravel – studiowałem ich muzykę później. Następnie Musorgski, który miał na mnie kolosalny wpływ. Musorgski to geniusz. Szostakowicz. Choćby "Mesjasz"… No, mniejsza z tym, czemu właśnie oni.

Prokofjew?

KP: Przepiękna muzyka. Tak wiele w niej światła… I ma takie fenomenalne muzyczne poczucie humoru…

EP: A Strawiński?

KP: On był zbyt trudnym człowiekiem, o sarkastycznym usposobieniu. Zawsze podobała mi się jego muzyka, ale jego samego nigdy nie lubiłem.

Mimo wszystko stworzył błyskotliwe kompozycje.

KP: Niektóre jego utwory są fenomenalne – "Pietruszka", "Święto wiosny"…

A które spośród własnych utworów uznałby pan za zwieńczenie swojej twórczości?

KP: O, to bardzo złożone pytanie. Ale jednym z ważniejszych, a może nawet najważniejszym własnym utworem jest dla mnie "Pasja według św. Łukasza". Byłem wówczas młody, poznawałem świat, a ten okres – lata 60. – to okres rewolucji kulturalnej w Polsce. I byłem częścią tej rewolucji. Ten czas – przełom lat 50. i 60. – był dla mnie najbardziej twórczy. (...)