Trwa wczytywanie strony. Proszę czekać...
Piątek, 29 marca. Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona
11/03/2021 - 21:30

Leszek Mazan, wyjątkowa osobowość. Profesor szwejkologii stosowanej

Leszek Mazan. Kto nie zna tej osobowości? Kto nie zna tego znakomitego dziennikarza, szwejkologa, prezesa Partii Łysych, autora i współautora ponad trzydziestu książek, felietonisty miesięcznika „Sądeczanin”?

Czy można być rodowitym sądeczaninem i jednocześnie najbardziej znanym mieszkańcem Krakowa, uchodzącym za twórcę krakauerologii, czyli nauki o wyższości stolicy Małopolski nad resztą świata? Okazuje się, że tak.

Leszek Mazan jest współtwórcą ruchu szwejkologicznego, żartobliwego towarzystwa propagującego popularyzację książki Jaroslava Haška „Przygody dobrego wojaka Szwejka” i „szwejkowego” sposobu na życie. Czeska Akademia Haszkologiczna przyznała Leszkowi Mazanowi tytuł profesora szwejkologii stosowanej, ale on sam najbardziej szczyci się tytułem, „wicepierdoły.

Leszek Mazan jest jednym z kandydatów zgłoszonych do IX edycji konkursu o Nagrodę im. ks. prof. Bolesława Kumora w kategorii „Sądecki Autor”. Leszek Mazan, rodowity sądeczanin, mieszka od lat w stolicy Małopolski – Krakowie.

Urodził się 31 października 1942 roku w Nowym Sączu jako syn ppor. Stanisława Mazana, komendanta Straży Pożarnej. W 1960 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza. Po studiach (filologia polska) na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie pierwsze szlify dziennikarskie zdobywał jako korespondent terenowy z Nowego Sącza dla „Dziennika Polskiego”. W redakcji tej – już w Krakowie – w 1967 roku rozpoczął pracę jako reporter miejski. Następnie pracował w TVP Kraków (redaktor krakowskiej Kroniki, a od 1971 roku kierownik Redakcji Informacji). Potem w jego karierze zawodowej był „Przekrój”, Polska Agencja Prasowa (kierownik Oddziału).

W latach 1985-1992 Leszek Mazan był korespondentem PAP w Czechosłowacji (w 1990 roku otrzymał nagrodę i tytuł najlepszego korespondenta zagranicznego). Po powrocie do kraju został zastępcą redaktora naczelnego „Przekroju”. Współpracował z tygodnikami „Polityka” i „Wprost”, z radiem i telewizją.

Autor scenariusza i prowadzący telewizyjny „Kwadrans z hejnałem” (kilkadziesiąt odcinków) i 22 – odcinkowego serialu TV „O Szwejku i jego najjaśniejszej epoce”. Od 17 lat wygłasza niedzielne felietony w Radiu Katowice. Obecnie jest też stałym felietonistą miesięcznika „Sądeczanin”.

Pierwszą książką Leszka Mazana (1989 rok) był kilkakrotnie wznawiany i opatrzony rysunkami Andrzeja Mleczki „Kraków dla początkujących”: stara stolica opisana „lekko, łatwo i przyjemnie”. Ten styl jest cechą charakterystyczną autora, podobnie jak prezentacja historii Polski i Czech w sposób zupełnie niekonwencjonalny, przy równoczesnym szacunku dla tematu i dla czytelników.

- Oto – czytamy w uzasadnieniu kandydatury do konkursu - niektóre z ponad 30 książek składających się na dorobek literacki Autora: „Polska Praga” (przetłumaczona na język czeski); „Zdarzenia z życia naszego Monarchy” (tłumaczenie na język czeski); „Czeska Małopolska”; „Po driakiew do apteki”; „Pochowajcie mnie na polu karnym Cracovii”; „O kolei po kolei…”; „Kraków na słodko” czy obszerna „encyklopedia” Jarosława Haszka i jego bohatera Szwejka „Wy mnie jeszcze nie znacie!”.

Ostatnią wydaną książką jest oryginalny w prezentacji tematu, w klimacie opowieści tom „Jest tam w Krakowie kościół Maryi Panny”. W poznańskim wydawnictwie Media Rodzina ukazał się przed dwoma laty zbiór felietonów „Naga prawda, czyli trzy rozbiory Polski”.

Wraz z red. Mieczysławem Czumą, z którym od trzydziestu lat tworzy parę autorską Leszek Mazan napisał m.in.: „Austriackie gadanie, czyli encyklopedię galicyjską”; „Tate, jedziemy do Krakowa” (mało znane a reprezentatywne fakty z tysiącletniego okresu pobytu Żydów w Polsce). Obszerny „Poczet serc polskich” (od króla Jagiełły do kard. Hlonda, z bardzo różnych, czasem niewiarygodnych powodów serc pochowanych osobno) oraz utrzymany w konwencji kalendarium tom „Madame, wkładamy dziecko z powrotem”, czyli mało znane wydarzenia w historii polskiej medycyny.

„Mecenas Czytelnictwa”

Niezależnie czy książki te powstawały „razem czy osobno” zawsze obowiązywała w nich zasada, że „anegdota jest solą historii”. Opr. ([email protected])









Dziękujemy za przesłanie błędu