Jesteś na szlaku Architektury Drewnianej? Nie przegap cerkwi w Bereście
Cerkiew parafialna greckokatolicka św. św. Kosmy i Damiana w Bereście (obecnie kościół parafialny rzymskokatolicki Matki Boskiej Nieustającej Pomocy) powstała w 1842 r. Jest to cerkiew zachodniołemkowska o konstrukcji zrębowej i pokrytych gontem ścianach. Polichromia figuralno-ornamentalna pochodzi z 1928 r. Kompletny klasycystyczny ikonostas został w XIX w. zestawiony z ikon z XVII i XVIII w., ołtarz główny z baldachimem i tabernakulum powstał w XIX w. W nawie znajdują się dwa barokowe ołtarze boczne z XVIII w., w północnym słynąca łaskami ikona Opieki Bogurodzicy (Pokrow) z 1721 r. (przeniesiona z Izb).
Lokacja Berestu na prawie wołoskim terenie tzw. Kresu Muszyńskiego (historycznego państwa biskupów krakowskich) miała miejsce pod koniec XVI w. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1634 r. Miejscowa ludność zajmowała się uprawą roli i hodowlą bydła, a także produkcją węgla drzewnego dla okolicznej huty. We wsi znajdował się także młyn, folusz i karczma. W okresie międzywojennym zamieszkiwała tu ludność łemkowska, polska oraz żydowska, a we wsi powstała czytelnia im. Kaczkowskiego oraz szkoła.
Miejscowi Łemkowie zostali wysiedleni w latach 1945-1947. We wsi zachowało się kilka kamiennych kapliczek z przełomu XIX/XX w. oraz XIX- wieczne kamienne figury z przedstawieniem św. Mikołaja oraz św. Jana Chrzciciela.
Na zachód od wsi znajduje się góra Żdżar (741 m n.p.m.)