Przemysł naftowy narodził się w Polsce

Ignacy Łukasiewicz ciągle udoskonalał swój wynalazek i jako pierwszy wykorzystał wydobywaną na Podkarpaciu ropę naftowaną na skalę przemysłową. W 1854 roku wraz ze wspólnikami założył pierwszą na świecie spółkę naftową, która zaczęła wydobywać i eksploatować ropę w Bóbrce koło Krosna, a w 1856 roku uruchomił w Ulaszowicach pierwszą na ziemiach polskich destylarnię ropy naftowej.

Dzięki działaniom zapoczątkowanym przez Ignacego Łukasiewicza nowa gałąź przemysłu rozwijała się w Polsce prężnie, aż do wybuchu II wojny światowej. 

Historia trzech pomarańczowych liter
W lipcu 1944 roku powołano do życia instytucję mającą za zadanie zabezpieczenie istniejącej po działaniach wojennych i okupacji infrastruktury naftowej oraz rozpoczęcie działalności dystrybucyjnej. 14 sierpnia 1944 roku ukazał się pierwszy akt urzędowy określający nazwę organizacji mianem Polski Monopol Naftowy. Jednak już w październiku tego samego roku nazwa zostaje zmieniona na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych.

„Współczesną” nazwę CPN zawdzięcza Ministrowi Przemysłu, który 3 grudnia 1945 roku specjalnym zarządzeniem utworzył państwowe przedsiębiorstwo Centrala Produktów Naftowych. 10 lat później ponownie przekształcono organizację i nadano jej nazwę Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi "CPN".

Po kolejnych 3 latach firma powróciła do wcześniejszej nazwy, którą połączono ze skrótem „CPN” – Centrala Produktów Naftowych "CPN", a w grudniu 1995 roku została przekształcona w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie poprzez dodanie do niej skrótu S.A. Autorem opracowanego w latach 60. XX w. logo CPN jest Ryszard Bojar, który wraz ze Stefanem Solikiem i Jerzym Słowikowskim opracował także cały system identyfikacji wizualnej CPN. To dzięki nim, przez lata na stacjach paliw firmy królowało biało-pomarańczowe logo wywodzące się ze skrótu nazwy CPN. W czasach swojej świetności spółka posiadała liczącą ponad 1400 obiektów sieć stacji paliw oraz prawie 600 autocystern do transportu paliw.

Historia niebieskiego logo
W latach 40. XX wieku funkcjonowało w Polsce pięć rafinerii – w Niegłowicach k/Jasła, w Jedliczach k/Krosna, w Gliniku Mariampolskim k/Gorlic, w Trzebini i Czechowicach – Dziedzicach. Stale wzrastające zapotrzebowanie na paliwa oraz surowce do produkcji wynikające z gwałtownego rozwoju przemysłu i motoryzacji w latach 50. XX w., a także niewystarczające zdolności przerobowe istniejących rafinerii spowodowały potrzebę budowy kolejnej rafinerii. W 1958 roku zapadła decyzja o lokalizacji zakładu w Płocku, a  5 stycznia 1959 roku zapadła decyzja o budowie Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych.

Znakiem firmowym zakładu była stylizowana retorta, naczynie chemiczne z wpisaną w nie literą „P” wywodząca się od słowa petrochemia lub jak uważają inni od nazwy miasta Płock. Potocznie logo nazywane było „Petką”. Od początku swojego istnienia występowało najczęściej w biało-niebieskiej kolorystyce.

Przemiany polityczne w Polsce rozpoczęte w latach 80. XX wieku zapoczątkowały procesy rynkowe w gospodarce. W ramach tych przeobrażeń, 1 lipca 1993 roku przedsiębiorstwo MZRiP przekształcono w spółkę akcyjną Petrochemia Płock S.A. Aby zasygnalizować zaistniałą zmianę w znaku firmowym, dotychczasową „Petkę” uzupełniono o zapis nazwy i spięto linią podkreślającą tekst. Od tego okresu, w zależności od form prezentacji, używano zarówno nowej wersji logo, jak i samej stylizowanej retorty.

Logo w takim układzie w 1993 roku znalazło się na pierwszych białych stacjach paliw oraz na autocysternach. W późniejszych latach zmieniono kolorystykę stacji paliw na niebiesko-białą.

Orzeł i energia
W maju 1998 roku Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu narodowego koncernu naftowego z połączenia Centrali Produktów Naftowych CPN S.A. i Petrochemii Płock S.A. 7 września 1999 roku formalnie utworzono Polski Koncern Naftowy S.A.

Wizerunek powstającego koncernu wymagał wykreowania nowej marki. Tworząc nazwę marketingową dążono do uzyskania efektu kojarzenia nazwy z dominującymi w strategii wizerunku koncernu pojęciami: światowy, naftowy, nowoczesny i narodowy. Uznano, że nazwa winna odzwierciedlać: jakość, siłę, moc, energię, charakteryzować producenta z branży paliwowej i petrochemicznej oraz prezentować technologiczne i proekologiczne zaawansowanie firmy, a także zorientowanie na klienta. Nie można było też pominąć polskiego rodowodu firmy i jej dominującej pozycji na rynku.

W wyniku badań rozpoczętych pod koniec 1999 roku, z ponad 1000 propozycji nazw wyłoniono jedną - ORLEN, która gwarantowała pożądane skojarzenia, umożliwiała prostą interpretację i rejestrację, jako znak towarowy. Słowo ORLEN składa się z elementów słów ORZEŁ i ENERGIA.

Kolejnym etapem budowania systemu tożsamości wizualnej marki ORLEN było stworzenie spójnego z nazwą symbolu graficznego. Do konkursu na symbol firmy zaproszono najwybitniejszych polskich artystów grafików. Jury najwyżej oceniło pracę prof. Henryka Chylińskiego, autora m.in. znaków fundacji Teraz Polska i Polskiego Radia.

Nagrodzony znak przedstawiał stylizowaną głowę orła. Dzisiejszą formę logo przybrało po uzupełnieniu o zapis nazwy marketingowej ORLEN umieszczony na prostokątnym polu. Identyfikacja wizualna koncernu została oparta o kolory czerwony, biały, szary i srebrny.

3 kwietnia 2000 roku Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło uchwałę o przyjęciu przez Polski Koncern Naftowy S.A. nazwy handlowej ORLEN. Po raz pierwszy wizerunek marki ORLEN został zaprezentowany w 2000 roku, przy okazji emisji drugiej transzy akcji koncernu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Marka ORLEN stała się osią działań komunikacyjnych i marketingowych koncernu, co umożliwiło firmie stworzenie spójnego przekazu informacji i wizerunkowego ujednolicenia wszystkich prowadzonych działań rynkowych. Strukturze tożsamości marki ORLEN nadany został monolityczny charakter, co w konsekwencji zaowocowało przyjęciem jednolitego system oznakowania firmy, jej produktów, a także spółek z grupy kapitałowej. Obecnie, w ramach spójnej tożsamości firm wchodzących w skład Koncernu, spółki używają oznaczenia ORLEN w nazwie, bądź zapisu “Grupa ORLEN”, jako uzupełnienia dotychczasowych własnych oznaczeń. Poprzez takie rozwiązanie marka ORLEN stała się elementem wizerunku poszczególnych spółek i ich produktów.

Jednak najpopularniejszą wersją logo jest powszechnie znana wersja w czerwonej lub białej kolorystyce. Logo ORLEN oznakowywane są również oleje silnikowe i płyny eksploatacyjne, smary samochodowe oraz szeroka gama produktów chemii motoryzacyjnej. Jednak rynkową wizytówką firmy jest sieć stacji paliw o standardach zgodnych z kompetencjami i wymogami określonymi w strategii marki korporacyjnej ORLEN.

Marka ORLEN poprzez działalność społeczną dociera także do dzieci, stąd powstała potrzeba stworzenia maskotki firmowej. Tak powstała spersonalizowana forma znaku marki - ORLENEK - sympatyczny orzełek o ludzkich cechach.

Mimo, iż marka ORLEN funkcjonuje na rynku bardzo krótko, bo od 2000 roku, jest dziś polskim synonimem światowej klasy produktów i modelowego ekspansywnego przedsiębiorstwa.

Źródło: Biuro Prasowe PKN Orlen.