Był pionierem balneologii. Jego imię nosi jedno ze źródeł leczniczych w Krynicy - Zdroju

Prof. Tadeusz Tempka był polskim lekarzem internistą i hematologiem. W 1949 roku założył Polskie Towarzystwo Hematologiczne. Był twórcą polskiej szkoły hematologicznej i profesorem chorób wewnętrznych na Uniwersytecie Jagiellońskim i Akademii Medycznej w Krakowie. Był autorem około 70 prac z zakresu balneologii klinicznej. Prowadził badania kliniczne wody Zuber. W latach międzywojennych przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Balneologicznemu i redagował pismo „Acta Balneologica Polonica”.

Jaki był jego związek z Krynicą – Zdrój?

W maju 1948 roku prof. Tadeusz Tempka powrócił do przerwanej wojną działalności balneologii i lecznictwa uzdrowiskowego. Objął patronat naukowy i został konsultantem naukowym w Sanatorium Zakładu Ubezpieczeń Społecznych „Lwigród” w Krynicy – Zdroju. Do „Lwigrodu” przyjeżdżał na comiesięczne konsultacje.

- Praca naukowa zainicjowana w tym okresie zaowocowała jego udziałem w Zjazdach Uzdrowiskowo-Balneologicznych w Krynicy w 1950 roku, w Inowrocławiu w 1954 roku oraz dwa lata później w Lądku – Zdroju – czytamy w pachnącej drukarską farbą książce pt. „Profesor Tadeusz Tempa. Pionier polskiej hematologii”, która ukazała się drukiem w 2023 roku pod redakcją naukową prof. Artura Jurczyszyna i prof. Ryszarda W. Gryglewskiego. – W 1954 roku Tempka podjął się organizacji Ośrodka Naukowo-Badawczego Chorób Wewnętrznych z pracownią analityczną w Sanatorium „Nowy Dom Zdrojowy” w Krynicy – Zdroju.

Z publikacji można dowiedzieć się, że praca naukowa pana profesora Tempki w krynickim ośrodku dotyczyła leczniczych właściwości tamtejszych wód mineralnych, w szczególności ich korzystnego działania w schorzeniach przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, w tym rehabilitacji po operacjach żołądka, dwunastnicy oraz po cholecystoktemii.

- Naukową pieczę nad krynickim ośrodkiem sprawował Tempka także po przejściu na emeryturę. W Nowym Domu Zdrojowym funkcjonował oddział szpitalny, liczący 30 łóżek. Byli tam kierowani pacjenci Tempki z krakowskiej kliniki, co traktowano jako kontynuację leczenia – czytamy w książce. - Profesor przyjeżdżał raz, dwa razy w czasie turnusu, aby zbadać pacjentów i skontrolować przebieg leczenia. Czasem Tempka przedłużał pobyty w Krynicy do tygodnia. Miały one charakter urlopowy.

Co jeszcze dowiadujemy się z książki o pracy prof. Tadeusza Tempki w Krynicy – Zdroju?

Dla upamiętnienia wielkich zasług prof. Tempki dla krynickiej, ale też polskiej hematologii jedno ze źródeł wód mineralnych (szczawy wodorowęglanowo-żelazistej) nosi jego imię Tadeusz. Słynie ono z właściwości leczniczych w niedokrwistości z niedoboru żelaza.

Prof. Tempka przeszedł w stan spoczynku we wrześniu 1962 roku w wieku 76 lat. Nie oznaczało to jednak zakończenia aktywności naukowej. Na emeryturze kontynuował badania naukowe finansowane przez Polską Akademię Nauk (PAN) i nadal pełnił funkcję konsultanta Nowego Domu Zdrojowego.

W 2023 roku ukazała się drukiem znakomita książka pt. „Profesor Tadeusz Tempa. Pionier polskiej hematologii” pod redakcją naukową prof. Artura Jurczyszyna i prof. Ryszarda W. Gryglewskiego. Książkę wydała Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka z Krakowa.

1 lutego Uzdrowisko Krynica-Żegiestów S.A. wspólnie ze Stowarzyszeniem Miłośników Krynicy organizują uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej prof. Tadeusza Tempkę. Zostanie ona odsłonięta w Nowym Domu Zdrojowym. Tablica jest hołdem dla dokonań prof. Tempki i formą uczczenia 50. rocznicy jego śmierci.

- Prof. Tadeusz Tempka był kierownikiem naukowym Nowego Domu Zdrojowego – powiedział „Sądeczaninowi” prof. Artur Jurczyszyn. – W latach 1954 – 1974 działał tam oddział i prof. Tempka dojeżdżał tam przez dwadzieścia lat. Profesor Tempka jest ikoną w środowisku medycznym, bardzo znanym internistą i pionierem, hematologii. Od niego hematologii uczyli się wszyscy.

([email protected], fot. pl.wikipedia, książka pt. „Profesor Tadeusz Tempa. Pionier polskiej hematologii”), © Materiał chroniony prawem autorskim