Magdalena Ponurkiewicz w Dyskusyjnym Klubie Książki

Autorka swoją przygodę z literaturą rozpoczęła w 1986 roku debiutując zbiorem poezji „Leśne przypomnienia”. Pierwszą książką, wydaną w 2001 roku, były  „Okruchy pamięci” - barwna opowieść o przeszłości i dniu dzisiejszym Sądecczyzny. Przyjaciółka pisarki, Wanda Łomnicka-Dulak, we wstępie tej publikacji tak  rekomenduje ją czytelnikom: „Czy może być dla autora coś piękniejszego niż niebanalne dokumentowanie miejsc serdecznych,  upamiętnianie osób bliskich, których nam brakuje z każdą chwilą więcej i więcej. Upamiętnianie w sposób niepowtarzalny – właśnie okruchami pamięci. Takie pytanie zadawałam sobie podczas czytania książki pani Magdaleny Ponurkiewicz. Przyznam, że z uwagą śledziłam ciepły powrót dojrzałej Kobiety w czas dzieciństwa i młodości i ogrzewałam zziębnięte serce tymi wspomnieniami. (…)

Okruchy pamięci o bezimiennych, często zapomnianych bohaterach zapisane bez zbytniego patosu to następny walor tej książki. Można jeszcze wyliczać dalej: ciekawy rysunek postaci, pokazanie ich komizmu bez złośliwości. W książce nie ma goryczy przemijania, autorka nie lęka się czasu – znalazła bowiem oręż do walki z jego szybko i bezpowrotnie przepływającym strumieniem...  to zapisane na białych kartkach okruchy pamięci”.

W dorobku literackim Magdaleny Ponurkiewicz pojawiały się kolejne pozycje; „Byłam niewolnicą czyli na czarno w Nowym Jorku”, „Tajemnica węgierskiego manuskryptu” , „Okruchy życia”. A każda z nich napisana ze swadą, o niepowtarzalnym klimacie. Nic więc dziwnego w tym, że  członkiniom DKK spotkanie z Magdaleną Ponurkiewicz upłynęło w milej atmosferze, a wspomnieniom i anegdotom związanym z procesami twórczymi nie było końca. Pani Magdalena deklarowała, że przed napisaniem kolejnej książki daje sobie chwilę wytchnienia, ale jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa.

Na zakończenie spotkania autorka czytała klubowiczom fragmenty „Okruchów życia”.

SBP