Chrześcijanie z Nowego Sącza modlili się przy jednym ołtarzu

Inicjatywa wspólnych modłów wyszła od proboszcza parafii Ducha Świętego o. Józefa Polaka SJ, którą podchwycił ochoczo „sąsiad zza miedzy”, pastor Dariusz Chwastek, proboszcz parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Nowym Sączu.

Na zaproszenie do udziału w nabożeństwie ekumenicznym odpowiedzieli: ks. mitrat Jan Pipka, proboszcz parafii grekokatolickiej św. Piotra i Pawła w Krynicy-Zdroju, brat Adolf Dutka, przewodniczący Zboru Chrześcijan Baptystów w Krynicy- Zdroju oraz pastorowie: Jacek Orłowski i Tomasz Skórnóg z Kościoła Zielonoświątkowego w Nowym Sączu. Katolików reprezentowało sześciu kapłanów, czterech jezuitów (m.in. o. Stanisław Pomykała z Witebska) oraz ks. dziekan Jerzy Jurkiewicz, proboszcz parafii św. Małgorzaty i emerytowany proboszcz Wielogłów, ks. prałat Kazimierz Starzec.

- Chcieli być z nami, ale z różnych względów nie mogli i duchowo łączą się z nami ks. dziekan Adam Leszczyński, pastor Kościoła Episkopalnego w Krynicy – Zdroju, ks. dziekan Bogusław Skotarek, proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krynicy-Zdroju i ks. Piotr Pupczyk, proboszcz prawosławnej parafii św. Włodzimierza Wielkiego w Krynicy – Zdroju – mówił ks. Józef Polak, po czym dodał:  - Wszyscy mamy świadomość, że brak jedności chrześcijan jest antyświadectwem. Nie przyciągamy ludzi do Chrystusa jeśli jesteśmy podzieleni. Tli się w nas to pragnienie jedności. Bardzo się cieszę, że są z nami pasterze i przedstawiciele innych wyznań…

Dalej wszystko potoczyło się według przygotowanej i rozdanej wiernym broszury ze szczegółowym programem nabożeństwa.
Na początek 12. duchownych wzięło po dzbanie wody święconej, którą przelali do ustawionej pod ołtarzem misy, udającej „studnię”. W tym symbolicznym geście nawiązano do ewangelicznej perykopy o spotkaniu Jezusa i Samarytanki przy studni, który stanowiła kanwę rozważań tegorocznego Tygodnia Modlitw o jedność Chrześcijan”.

Potem wspólne wyznanie grzechów, m.in. padły takie słowa:

„Miłosierny Panie, Twój Duch unosi się nad wodami, gdzie różnorodność pojawiła się i rozkwitła. Wyznajemy, że trudno jest nam żyć w rozdarciu. Przebacz nam te myśli, słowa i czyny, które niszczą naszą jedność.”

Następnie popłynęły czytania liturgiczne z Księgi Wyjścia (Wj 2,15-22), Pierwszego Listu św. Jana Apostoła (1 J 4,16-21) i Ewangelii św. Jana o spotkaniu Jezusa z Samarytanką (J 4,11-15). Jako psalm responsoryjny wybrano Psalm 91- ”Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmogącego mieszka…”.

Teraz przyszła pora na słowo Boże, które w jezuickim kościele wygłosił luteranin, co samo w sobie było rzeczą niezwykłą, gdyż jak wiadomo Towarzystwo Jezusowe powstało w roku 1534 dla zwalczania reformacji, zainicjowanej przez Marcina Lutra 17 lat wcześniej...

Homilia była osnuta wokół treści Janowej Ewangelii o spotkaniu Jezusa z Samarytanką.

- Moi Drodzy, chciejmy jak tu jesteśmy prosić Pana Boga, aby zawsze dawał nam to co jest nieprzemijające, abyśmy nigdy nie musieli błądzić, nie musieli być tymi, którzy potrzebują wody - mówił pastor Dariusz Chwastek.

Po kazaniu duchowni złożyli wspólnie wyznanie wiary, m.in. zgodnie odpowiedzieli na takie pytania:

„Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Czy wierzysz w Ducha świętego, święty kościół powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?”.

Z kolei odmówiono modlitwę wstawienniczą, w niej znalazły się m.in. takie słowa:

„Miłosierny Boże, który przemówiłeś do nas przez stworzenie, potem przez proroków, a wreszcie przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, udziel nam mądrości, abyśmy usłyszeli Twój głos, który wzywa do jedności i różnorodności.”
Wreszcie przyszedł czas na Modlitwę Pańską: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie…

Na koniec duchowni i przedstawiciele pięciu Kościołów chrześcijańskich od ołtarza udzielili zgromadzonym błogosławieństwa, znak pokoju i rozesłania. Ostatnie słowa były następujące:
„Niech Bóg, który uczy nas otwartości i wzywa do okazywania sobie życzliwości, udziela nam pokoju i pogody ducha, gdy pielgrzymujemy na drodze chrześcijańskiej jedności. Idźcie w pokoju Chrystusa, przekazując sobie znak pokoju”.

Potem jeszcze były braterskie uściski pod ołtarzem i triumfalny przemarsz dwunastu duchownych przez kościół, czemu towarzyszyło przekazywanie znaków pokoju wiernym różnych wyznań.

Modlitwy przeplatano kolędami. Pierwsza była naturalnie „Wśród nocnej ciszy”, ostatnia – „Cicha Noc”. Zauważyliśmy, że wszyscy duchowni, również luteranie i baptyści doskonale znają kolędy śpiewane przez polskich katolików.

- Jeśli coś nas do siebie przybliży, jeśli coś jest w nas stanie usunąć wzajemne uprzedzenia, to Duch Chrystusa, który działa we wszystkich wyznaniach, a to jest Jego parafia, parafia Ducha Świętego – postawił kropkę gospodarz świątyni, zapraszając gości do jezuickiego refektarza na „herbatkę”.

Dodajmy, że wszyscy celebransi otrzymali od wiernych parafii Ducha Świętego pamiątkowe świece, które zawieźli do swoich świątyń i domów modlitwy, by tam płonąc – były znakiem jedności i pamiątką wspólnej modlitwy.

Kolektę, zgodnie z prośbą prezydium Polskiej Rady Ekumenicznej przeznaczono na rzecz chrześcijan prześladowanych w Syrii.

**
W piątkowym nabożeństwie uczestniczyła około setka wiernych plus gromadka fotoreporterów. Wszystkie ławki w głównej nawie Sanktuarium MB Pocieszenia zostały zapełnione, ale tłumów nie było. Trudno jednak przecenić wagę tego zdarzenia, daleko wykracza ono poza sądeckie opłotki.

(HSZ), fot. własne