Życie Rity nie stało się jednak od tego momentu sielanką

Święta Rita krótki życiorys

(...) Zdeterminowana Rita zaczęła prosić o  pomoc swoich ulubionych świętych: św. Jana Chrzciciela, św. Augustyna oraz św. Mikołaja z Tolentino. „Pewnej nocy, gdy trwała na modlitwie i medytacji, usłyszała głośne pukanie do drzwi jej domu oraz wołanie: «Rita, Rita!». Jako że było już późno, przestraszyła się. Cicho podeszła do okna i delikatnie przez nie wyjrzała. Nie zobaczyła jednak nikogo. Pomyślała, że może się przesłyszała i znów zaczęła się modlić. I tym razem Jej rozmowa z Bogiem została przerwana przez głos, który Ją wołał po imieniu. Jakież było jej zdziwienie, gdy usłyszała, że jeszcze tej nocy Bóg wprowadzi ją do klasztoru, jako swoją umiłowaną oblubienicę. Nagle Rita ujrzała nieznajomego, odzianego w zwierzęcą skórę. Szybko zorientowała się, że to św. Jan Chrzciciel. Takiego samego widziała przecież na jednym z obrazów w kościele. Święty dał znak, aby szła za nim. Rita ubrała płaszcz i razem ruszyli w górę. Gdy doszli do skały, jaka wznosiła się nad miejscowością, dołączyli do nich dwaj inni święci: Augustyn i Mikołaj. We trójkę – w cudowny sposób – mimo zamkniętych drzwi – wprowadzili ją do wnętrza klasztoru”[1].

To cudowne wydarzenie ma charakter hagiograficzny, ale faktem pozostaje przyjęcie św. Rity do zakonu augustianek w 1417 roku. Wobec tak znaczących znaków przełożona musiała ustąpić i pozwoliła Ricie przywdziać augustiański habit. Tym bardziej że kobiecie udało się także spełnić warunek przeoryszy dotyczący pojednania zwaśnionych rodów. Życie Rity nie stało się jednak od tego momentu sielanką. Przeorysza na różne sposoby starała się ćwiczyć pokorę i posłuszeństwo niemłodej już kandydatki do zakonu. Wydawała Jej polecenia, których sensu nieraz trudno było się doszukać. Rita miała na przykład dwa razy dziennie podlewać suchy patyk. Jakież było zdziwienie wszystkich, gdy po pewnym czasie patyk zazielenił się, zmieniając się w piękną i dorodną winorośl.

Rita od dziecka każdego dnia spełniała uczynki miłosierdzia wobec bliźnich. Tak Ją wychowano. Nie zmieniło się to także, kiedy zamieszkała w klasztorze. Codziennie starała się pomagać potrzebującym. Wiele czasu spędzała też na modlitwie. Poddawała się także surowym praktykom pokutnym. Święta Rita „uzyskiwała poprzez modlitwy wiele łask dla wspólnoty zakonnej i ludności w Cascii. Pewnego razu przeorysza pilnie potrzebowała pieniędzy, aby zapłacić rachunek, i poprosiła św. Ritę o modlitwę. Jeszcze tego samego dnia przeorysza znalazła w skrzyni na jałmużnę dokładnie taką ilość pieniędzy, jaka była potrzebna do spłacenia długu – taka była odpowiedź na modlitwy zanoszone przez świętą”[1].

Cuda św. Rity, świadectwa i modlitwy, wydawnictwo WAM