Mystków: Nauczcie się kochać to, co prawdziwe, dobre i piękne

Obchody Dnia Patrona
Rozpoczęły się one uroczystą Mszą Świętą, którą odprawił ks. prałat Józef Głowa. W trakcie Eucharystii, wyraziliśmy ogromną wdzięczność Bogu za dar Patrona - za to, że dla wszystkich miał dobre słowo – umiał wsłuchać się w każdego człowieka, zrozumieć jego problemy, dylematy, umiał mówić do ludzi o Bogu, Jego prawach i niezmierzonej miłości - językiem ludzkim, prostym i ujmującym.
Po Mszy Świętej cała społeczność szkolna, poczet sztandarowy, zaproszeni goście udali się na parafialny cmentarz, gdzie złożono kwiaty i zapalono znicze na grobie Patrona. Po uroczystym wprowadzeniu pocztu sztandarowego, odśpiewaniu hymnu dyrektor ZSPG mgr Marek Kiełbasa powitał licznie przybyłych gości: ks. prałata Józefa Głowę, radnego powiatowego Józefa Świguta, pana Józefa Pyzika, radnych gminy Kamionka Wielka: pana Benedykta Porębę, pana Antoniego Potońca, sołtysa wsi Mystków pana Stanisława Porębę oraz licznie przybyłych nauczycieli emerytów oraz całą społeczność szkolną: rodziców, nauczycieli i uczniów. Odbyła się uroczysta akademia przygotowana przez uczniów pod kierunkiem pana Józefa Oracza, na której uczniowie prezentowali program artystyczny związany z życiem ks. prof. Piotra Poręby. Obchody Święta Patrona Szkoły w tym roku ubogacił występ Zespołu Regionalnego „Mali Mystkowianie”. Młodzi tancerze zaprezentowali barwny i ciekawy program artystyczny, pełen patriotyzmu i regionalnych tradycji.

Na szczególną uwagę zasługują wiersze napisane przez uczniów szkoły w Mystkowie na konkurs literacki o Patronie Szkoły.
Oto zaledwie kilka z nich:

Kiedy był mały, myślał o Bogu
Kochał swą matkę, ojca i braci,
Wracał ze szkoły i już od progu
Cześć oddawał Panu Bogu.
Marzył, by służyć ludziom i Stwórcy
Miłować wszystkich, chwasty i róże
Ojczyznę Polskę i mystkowskie wzgórze.

Nasza mystkowska szkoła,
zaszczytu doznała, kiedy tak
zacnego ks. Piotra Porębę
za Patrona obrała.
Wszak ziemia mystkowska
Ciebie wykarmiła, ziarno słów
Bożych w sercu zaszczepiła.
Które głosiłeś wśród rodzin
i młodzieży, Bogu na chwałę
ludziom ku nadziei
A kiedy nadeszła Twa jesień sędziwa
wróciłeś do nas z odległego Lublina,
by złożyć swe szczątki tam gdzie
Twoja rodzina.
Wczesny ranek
Cichutko z domu wychodzi Piotr.
Idzie polami, w stronę lasu.
Podziwia Boga wśród gór.
Rosa na łące.
Słońce świeci wesoło.
Tu widać stwórcę i jego moc.
Kapłan z pokorą chyli czoło.

Nasz Patronie!
Ranną porą - ścieżką polną
Wśród pagórków , łanów zbóż!
Z wonią kwiatów - rosą polną
On przenika pośród wzgórz
W Jego ręku święta Księga
Zamyślony - patrząc w dal
I choć twarz ma uśmiechniętą
To odchodząc stąd mu żal ...
Bo On wierzył świętą wiarą
Że Bóg stworzył piękny świat
Choć Go życie nie szczędziło ...
Nawet wróg - dla niego brat
Taki był nasz Patron drogi
I pomocną dawał dłoń ...
Wszystkim - co potrzebowali
W zamian zaś - kochali Go

Rada Rodziców ufundowała nagrody dla zwycięzców konkursów rozgrywanych z okazji Święta Patrona, a jej przewodniczący - pan Kazimierz Leśniak, dokonał uroczystego wręczenia wszystkich nagród.
Laureatami Szkolnego Konkursu Wiedzy o Patronie zostali:
I miejsce - Katarzyna Świgut kl. II G
II miejsce - Jakub Warchoł kl. II G
III miejsce - Zuzanna Oracz kl. V
Wyróżnienia - Szymon Pogwizd kl. V, Bogumiła Miczołek kl. III G, Emilia Pazgan kl. VI.
Na Konkurs Plastyczny o Patronie wpłynęło 57 prac. Jury składające się z uczniów, min. uczestników warsztatów artystycznych oceniło prace i przyznało:
I miejsce - Edyta Kachniarz kl. V
II miejsce - Zuzanna Oracz kl. V
III miejsce - Kamil Siedlarz kl. II
Wyróżnienia - Fryderyk Sobczak kl. IV, Szymon Oracz kl. VI, Dominika Poręba kl. III G, oddział przedszkolny

Wydarzeniom tego dnia towarzyszyła uroczysta atmosfera i podniosły nastrój. Na szczególne podkreślenie zasługuje entuzjastyczne przyjęcie występu artystycznego uczniów naszej szkoły. Wzruszenie, emocje i miłe wspomnienia na długo pozostaną w pamięci, przywołując niezwykłą atmosferę tego doniosłego wydarzenia w historii szkoły. Poezja, muzyka, pieśni patriotyczne wywołały wśród zaproszonych gości łzy wzruszenia, czego dowodem było przemówienie pana Benedykta Poręby - założyciela zespołu „Mali Mystkowianie”. Całości dopełniła dekoracja. Uroczystość była piękną lekcją patriotyzmu, bo przecież na nas nauczycielach spoczywa bardzo trudny, ale niezwykle ważny obowiązek wychowania młodego pokolenia patriotów.

To był niezwykły dzień dla szkolnej społeczności. Osiemnaście lat temu nasza szkoła przyjęła imię ks. Piotra Poręby. To podniosłe wydarzenie otworzyło przed nami przestrzeń działań, które prowadzą uczniów, nauczycieli i rodziców ku lepszemu poznaniu i zrozumieniu nauki wybitnego pedagoga. Obraliśmy sobie Patrona, który służy nam za wzór, który wciąż pozostaje niedościgłym ideałem. Ważnym elementem pracy wychowawczej szkoły są działania związane z postacią Patrona. W tygodniu poprzedzającym święto odbywają się konkursy plastyczne , literackie, multimedialne i wiedzy o patronie.

Kim jest Patron dla nas, całej społeczności ZSPG w Mystkowie?
Odchodzi od nas wielu wybitnych i wartościowych ludzi, stając się postaciami historycznymi. Jeżeli żyli godnie, niech będą dla uczniów autorytetami. Niech pozostaną w naszej pamięci, bo jeżeli ich nie utrwalimy, znikną bezpowrotnie, a wraz z nimi nasza tożsamość. Możemy to czynić, dając ich uczniom, jako patronów szkół. Kto może stanowić taki autorytet dla szkoły? Przede wszystkim jej patron, którego nie wybiera się przypadkowo. Patron, który zarówno dla nauczycieli, jak i dla dzieci i młodzieży stanowić będzie niepodważalny wzór do naśladowania. Naszym opiekunem jest Człowiek Wielkiej Miary – ks. Piotr Poręba. Jego dziedzictwo jest dla nas podstawą wychowywania naszych uczniów, bo „ideał nawet trudny do osiągnięcia ciągle nęci, ciągle pobudza do nowych prób”. W jaki sposób czerpiemy z tej skarbnicy mądrości? W środku zewsząd spoglądają na nas mądre oczy naszego Patrona: z portretu, z prac uczniowskich, ze sztandaru... Wiersze uczniów dla Niego i o Nim zdobią szkolne gazetki. Liczne prace nawiązują do dobroci, mądrości, niezłomności, prawości, rodziny i patriotyzmu, czyli wartości, które stawiał na piedestale i których był najlepszym przykładem. Uczniowie nie przechodzą obok prac obojętnie, gdyż sami je wykonali. To ważne. Są dumni, gdy widzą obok swoje nazwisko. Jest zatem wart naśladowania. Tworzy i kształtuje naszą społeczność, pomaga budować wizerunek szkoły. Jego osoba łączy się też z licznymi obowiązkami. Patrona wypada przecież znać i starać się mu dorównać. A dorównać ideałowi jest niezmiernie trudno. Starania mogą dać jednak mnóstwo satysfakcji. Posiadanie za patrona ks. prof. Piotra Porębę jest powodem do dumy, ponieważ był wspaniałym wychowawcą i przyjacielem młodzieży. Żył skromnie, bez wielko profesorskiego komfortu. Powodem do dumy jest już samo obcowanie z nim, bycie w jego cieniu i bliskości, czerpanie z myśli i czynów takiej osoby. Jak zatem widać wybór patrona i przyjęcie jego imienia pociąga z sobą określone konsekwencje. Trzeba je sobie wyraźnie uświadamiać, a to nie przyjdzie samo, wiąże się z wytężoną pracą nad sobą. Każdy z nas potrzebuje wzoru - mistrza, którego mógłby naśladować, idąc przez życie. Potrzeba nam osób pokazujących swoimi losami, myślą, czynem, że odwaga, nieugiętość i wytrwałość to podstawa w drodze do osiągnięcia sukcesu, zamierzonego celu. Czas pobytu w szkole to nie tylko okres, w ciągu którego uczniowie zamierzają zdobyć wiedzę, lecz również okres, kiedy musimy nauczyć ich samodzielności, dokonywania różnych, czasem trudnych wyborów. Krótko mówiąc pragniemy wskazać i podpowiedzieć. Proponujemy, wnikając w biografie sławnych rodaków i innych ludzi, którzy wznieśli się ponad przeciętność. Takim właśnie przewodnikiem jest wybrany na patrona naszej szkoły ks. Prof. Piotr Poręba! Ten, który „prawdziwie umiłował mądrość”.

Kilka słów o Patronie
Ks. prof. dr hab. Piotr Poręba urodził się 22 kwietnia 1908 roku w Mystkowie w parafii Świętych Apostołów Filipa i Jakuba, jako syn Marcina i Katarzyny (z domu Sekuła). Rodzice jego byli rolnikami na ziemi mystkowskiej. W 1915 roku rozpoczął naukę w miejscowej szkole, a następnie po przerwie na skutek działań wojennych kontynuował ją w szkole podstawowej (4-klasowej), którą ukończył w 1921 roku. W tym samym roku rozpoczął naukę w Gimnazjum w Nowym Sączu, a następnie od 6 klasy uczęszczał do Gimnazjum w Tarnowie, gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1929 roku. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie, w którym odbył 5-letnie studia teologiczne uprawniające do przyjęcia święceń kapłańskich, które otrzymał w 1934 roku, z rąk biskupa Franciszka Lisowskiego. Po święceniach kapłańskich, podjął pracę duszpasterską w parafii Zbylitowska Góra (1934-1936), a następnie w Czchowie nad Dunajcem pełnił obowiązki katechety, a także administratora parafii (1936-1938). Od stycznia 1938 roku do września tego samego roku był krótko katechetą w Parafiach Gwoździec i Śnietnica koło Tarnowa. Natomiast od września 1938 roku pełnił przez dwa niespełna lata obowiązki dyrektora Bursy i katechety gimnazjalnego w Grybowie. W czasie wojny ks. Piotr Poręba pełnił obowiązki wikariusza w parafii Podegrodzie koło Nowego Sącza (1940-1942). Potem pracuje bardzo krótko w Parafii Łososina Górna, do końca 1942 roku. Następnie przebywa na urlopie zdrowotnym (1942-1945). Brał w tym czasie udział w tajnym nauczaniu, a także w ruchu oporu, za co trafił do więzienia. Po uwolnieniu z więzienia na nowo podjął obowiązki nauczania i wychowania młodzieży w szkołach średnich w Nowym Sączu, a w latach 1945-1956 pracował w Grybowie, jako katecheta i kierownik i wychowawca internatu młodzieży męskiej. W roku 1947 rozpoczął studia pedagogiczne i psychologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończył w 1950 roku, uzyskując magisterium z zakresu tych dyscyplin, a w roku 1960 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. W latach 1956-1963 pracuje, jako katecheta w Parafii Sędziszów. Przez siedem lat jest tutaj katechetą, choć również z przerwami. Swoje absencje w pracy katechetycznej wykorzystywał na dalsze upragnione studia. Jednak absencje te miały również źródło polityczne. Wiemy dobrze, ilu to Polaków za przynależność do AK szło do więzień. Także ks. Poręba naraził się władzom komunistycznym i ukrywał się. Jakiś czas przebywał u ks. proboszcza Jakubiaka w Dąbrowie Tarnowskiej, a także w Warszawie i innych miejscach. Od 1963 roku pracował, jako wykładowca w Warmińskim Seminarium Duchownym w Olsztynie oraz jako wykładowca psychologii rozwojowej i pedagogiki rodzinnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na Uniwersytecie Jagiellońskim studiował pedagogikę uzyskując stopień magistra filozofii na podstawie pracy „Pedagogika Jana Ochorowicza”. W 1960 roku uzyskał doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy ,,Pedagogika Jana Władysława Dawida na tle epoki”. Zrealizował w ten sposób marzenie swojego życia, by oddać się pracy naukowej. W 1963 roku poprosił o pozwolenie na przejście do Diecezji Warmińskiej. Od 1963 r. wykłada w Warmińskim Seminarium Duchownym w Olsztynie. Trzy lata później przenosi się na Katolicki Uniwersytet Lubelski i uzyskuje habilitację w zakresie dydaktyki religii na podstawie pracy ,,Działalność wychowawcza i poglądy pedagogiczne ks. Walentego Gadowskiego”. Zostaje dziekanem nowo utworzonej na KUL-u Katedry Pedagogiki Rodziny. Oddał się pracy naukowej. Czas swój wypełnił wykładami uniwersyteckimi, ćwiczeniami, jakie prowadził ze studentami, a także sam pisał i drukował. Był nauczycielem i mistrzem. Po przejściu na emeryturę ks. prof. Poręba powrócił do rodzinnego gniazda w Mystkowie. Zmarł 22 lipca 1991 roku. Ks. Piotr Poręba żywo interesował się szczególnie dwoma zagadnieniami: rodziną i jej funkcją wychowawczą oraz katechezą oraz katechizacją dzieci i młodzieży. W rodzinie widział ogromną rolę w wychowaniu młodego człowieka. Oryginalność jego poglądów polegała na tym, że jako pierwszy w Polsce wyszedł naprzeciw chrześcijańskim małżonkom z „teologią praktyczną”, przeszczepiając na polski grunt wskazania Soboru Watykańskiego II. Wśród najbardziej praktycznych metod wychowawczych, które trzeba przekazać młodym ludziom przygotowującym się do małżeństwa, wskazywał atmosferę wychowawczą domu rodzinnego, oddziaływanie rodziców przez przykład oraz metodę dialogu wychowawczego. Doskonale wdrożył te założenia ks. prof. Piotr Poręba organizując na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Katedrę Pedagogiki Rodziny – pierwszą uniwersytecką katedrę o tym profilu w Polsce.
Ważniejsze pozycje naukowe ks. prof. Piotra Poręby:
Psychologiczne uwarunkowania życia małżeńskiego
Wartości pedagogiki Jana Korczaka
Współżycie pokoleń na bazie rodzinnej
Psychologiczne uwarunkowania życia rodzinnego
Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży
Psychologia życia małżeńskiego i rodzinnego
Wychowanie dziecka w rodzinie
Pedagogika specjalna
Ks. Piotr Poręba zmarł 22 lipca 1991 roku. Pogrzeb odbył się 25 lipca. Wzięło w nim udział trzech biskupów: bp Wojciech Ziemba z Olsztyna, bp Jan Styrna oraz bp Jan Bednarczyk. Byli też przedstawiciele wyższych uczelni i wielu kapłanów. Trumnę z jego ciałem złożono w grobowcu rodzinnym na miejscowym (starym) cmentarzu w Mystkowie. Postać ks. Piotra Poręby bardzo głęboko wpisała się w historię Mystkowa.

Józef Oracz - nauczyciel ZSPG w Mystkowie
Oprac. KB
Fot. arch. szkoły