Nowy Sącz: Sąd uniewinnił policjanta. Będzie apelacja?

Tragedia wydarzyła się przed trzema laty na „krajówce”. Dziewięcioletni wówczas Wojtek wracał do domu z 12-letnią siostrą i kuzynami od babci. Szedł wraz z innymi poboczem. Wtedy został potrącony przez samochód Renault Megane kierowany przez Artura S., byłego już komendanta Komisariatu Policji w Krościenku. Wojtek trafił z poważnymi obrażeniami ciała do sądeckiego szpitala. Mimo wysiłków lekarzy życia dziecka nie udało się uratować.

Prokuratura Rejonowa w Nowym Sączu prowadziła śledztwo w tej sprawie i dwukrotnie umorzyła je w grudniu 2011 i w czerwcu 2012 roku, gdyż nie znalazła podstaw do przedstawienia zarzutów funkcjonariuszowi. Prokuratura przyjęła, opierając się na opiniach biegłych, że - jak czytamy w prywatnym akcie oskarżenia - „bezpośrednią i jedyną przyczyną wypadku było nieprawidłowe i nierozważne postępowanie małoletniego pieszego”. Z aktu oskarżenia wynikało także, że biegli stwierdzili, iż kierujący pojazdem prowadził samochód prawidłowo i zareagował prawidłowo na zaistniałą sytuację drogową, nie mając możliwości uniknięcia potrącenia pieszego.

Przypomnijmy, że prokuratura zasięgała opinii dwóch biegłych, z których wynikało, że kierowca, czyli wspomniany policjant nie ponosi winy za ten wypadek. W związku z tym pokrzywdzeni, za pośrednictwem swojego pełnomocnika, wystąpili do sądu z prywatnym aktem oskarżenia przeciwko policjantowi.

Rodzina chłopca zarzuciła funkcjonariuszowi popełnienie przestępstwa z art. 177 par. 2 KK, to jest o nieumyślne naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i spowodowanie nieumyślnego wypadku, którego następstwem jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu.

Artur S. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. O sprawie pisaliśmy wielokrotnie – czytaj m.in.: Proces policjanta. Obrońca wnioskuje o uniewinnienie.

Sądowy proces ruszył w marcu ubiegłego roku. Dzisiaj (4 lipca) zapadł w tej sprawie wyrok.
Na ogłoszeniu wyroku nie było oskarżonego Artura S. Na sądowe rozstrzygnięcie czekała z niecierpliwością Katarzyna B., matka chłopca.

Sąd uniewinnił Artura S. od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. Sąd uzasadniając wyrok stwierdził, że w przedmiotowej sprawie doszło do tragicznego zdarzenia, w wyniku którego zginęło dziecko i ten fakt jest kwestią bezsporną.

- Rolą sądu była ocena, czy do tego zdarzenia doszło w wyniku czynu przestępnego to znaczy, czy kierujący pojazdem popełnił przestępstwo – mówił sędzia Sebastian Jagoda.
Aby przypisać oskarżonemu to, o co był obwinionym należało wyszczególnić trzy niezbędne elementy, które musiałyby zaistnieć – zaznaczył sędzia.

- Pierwszym jest skutek, który w tej sprawie, bez wątpienia, zaistniał. Jest nim tragiczna śmierć pokrzywdzonego. Drugim elementem jest naruszenie reguł ostrożności przez kierującego. W tej sprawie uwagę sądu, jak też wcześniej organów postępowania przygotowawczego szczególnie budziła prędkość z jaką poruszał się oskarżony. Trzecim elementem jest wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego.

Sędzia zaznaczył, że muszą zaistnieć te trzy wymienione przez niego elementy, aby mówić o odpowiedzialności karnej danej osoby. Sąd opierając się na zgromadzonym w tej sprawie materiale dowodowym ustalił, że prędkość samochodu Renault Megane, którym kierował oskarżony policjant wynosiła 78 km/h.

- Nasuwa się pytanie: czy ta prędkość przyczyniła się do zaistnienia tego wypadku? – uzasadniał sędzia. – Wszystko zależy od tego, jaka była w tych warunkach prędkość bezpieczna i czy kierujący miał podstawy do zachowania tej prędkości. Ustalenia jakie sąd poczynił, w oparciu o protokół oględzin i opinię biegłego, wskazują, że wtargnięcie pieszego na jezdnię miało miejsce 11 metrów bezpośrednio przed samochodem, co dawało czas reakcji wynoszący pół sekundy.

Jak wyliczył biegły, co dzisiaj podkreślił sędzia, w tej konkretnej sytuacji oskarżony policjant mógł uniknąć wypadku, gdyby jechał z prędkością 26 km/h.
- Trzeba się zastanowić, czy w tych konkretnych warunkach istniały przesłanki, aby kierujący jechał z taką prędkością?. Zdaniem sądu zgromadzony materiał dowodowy w tej sprawie nie wykazuje takich przesłanek – kontynuował sędzia Jagoda. – Wtargnięcie (dziecka – przyp. red.) było czymś nagłym.

Sędzia nawiązał w uzasadnieniu do kwestii, która również przewijała się podczas postępowania sądowego, a mianowicie samochodu, który jechał przed autem oskarżonego. Zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy nie dostarczył żadnych dowodów świadczących, o tym, by tamten kierowca podejmował jakikolwiek manewr, który mógł wzbudzić czujność jadącego za nim oskarżonego.

- Zdaniem sądu nie ma żadnych podstaw ku temu, by móc przypisać jakieś zaniedbanie w tym zakresie oskarżonemu, iż nie zachował szczególnej ostrożności. Sąd uważa, że nie zaistniał tutaj związek przyczynowo-skutkowy między wspomnianymi już trzema elementami. Sąd nie znalazł podstaw do przypisania winy oskarżonemu. W związku z tym uniewinnił obwinionego od zarzucanego mu czynu.

Sąd uznał, iż opinia biegłego jest rzetelna, spójna, logiczna i konsekwentna. Wyrok w tej sprawie nie jest prawomocny.
Katarzyna B., matka chłopca po ogłoszeniu wyroku i wyjściu z sali rozpraw nie kryła zdenerwowania. Nie chciała komentować sentencji rozstrzygnięcia sądowego.

- Wyrok zapadł – powiedział naszemu portalowi mec. dr Waldemar Ziętek, pełnomocnik rodziny zmarłego chłopca. – Będziemy składać wniosek o pisemne jego uzasadnienie. Rozważymy wniesienie apelacji.

(MACH)
Fot. (MACH)