Magdalena Ponurkiewicz i „Tajemnica węgierskiego manuskryptu”

Przedostatnia książka Magdaleny Ponurkiewicz „Okruchy pamięci” (2001) rok temu zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie internautów w ramach konkursu o Nagrodę im. Ks. Prof. B. Kumora, zaś sama autorka uplasowała się na II miejscu. Na kolejne dzieło czytelnicy musieli czekać ponad dziesięć lat. Autorka dała im słowo i go dotrzymała. Tak powstała książka silnie związana z Sądecczyzną, w której fikcyjne wątki mieszają się z faktami i postaciami historycznymi.
– Trudno sobie wyobrazić kogoś tu urodzonego, kto nie kochałby gór i lasów Beskidu Sądeckiego. Ja tą miłością zaraziłam się od taty. Urodziłam się w modrzewiowej leśniczówce w Barcicach nad Popradem – wskazała podczas promocji książki w MCK SOKÓŁ.
– Cieszę się bardzo, że napisałam tę książkę choćby dlatego, że miałam okazję spotkać się z Istvanem Elkiem, który brał udział w Powstaniu Warszawskim. Dziś ma 90 lat i mieszka w Gdańsku, a mnie opowiedział fascynujące historie – zdradziła Magdalena Ponurkiewicz, której najnowsza książka to kompilacja fikcyjnych i realnych wątków, postaci z polskiej i węgierskiej historii. Autorka znalazła szereg wspólnych wydarzeń historycznych, w których oba narody sobie pomagały. We wrześni 1939 roku wielu Polaków znalazło schronienie w węgierskich domach, ci zaś w 1956 roku, po stłumionym przez wojska radzieckie powstaniu, znaleźli gościnę w Polsce, w tym kilkadziesiąt sierot, które trafiło do pobliskich Marcinkowic. Na kartach powieści wspomniani są też sądeccy bohaterowie: Julian Zubek „Tatar” i Paweł Liber „Sprytny”.
Książkę i autorkę nominowali zarówno: Marek Ryglewicz i Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ.

***
Magdalena Ponurkiewicz urodziła się w 1945 r. w Barcicach. Jest absolwentką psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Ukończyła też logopedię na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i temu zawodowi poświęciła przeważającą część swojego życia. Pracowała w sadeckiej służbie zdrowia i w oświacie, organizowała pierwsze gabinety logopedyczne, szkoliła nauczycieli, prowadziła terapie indywidualne i grupowe, dorosłych i dzieci. Zadebiutowała w 1986 r. w zbiorku wierszy „Leśne przypomnienia”. W 1999 r. ukazało się jej opowiadanie „Zatyczka” na łamach Przeglądu Readers Digest. „Okruchy pamięci” najpierw drukowane były w odcinkach na łamach „Kuriera Starosądeckiego”. Książka wydana została w 2001 r. przez Sądecką Oficynę Wydawniczą Małopolskiego Centrum Kultury w Nowym Sączu. Rok później ukazała się jej książka „Byłam niewolnicą, czyli na czarno w Nowym Jorku”.

Czytaj również: Magda Ponurkiewicz: „Dałam czytelnikom obietnicę…”

O nagodzie czytaj TUTAJ

FORMULARZ DO GŁOSOWANIA

(JB)